Ana Sayfa Gündem Siyaset Ekonomi Asayiş Eğitim-Bilim Kültür-Sanat Sağlık-Yaşam Dünya Haber Yorum Spor Yerel Haberler Teknoloji Kim Kimdir?
İçişleri Bakanlığı'ndan Yeni '112 Web İhbar Sistemi' Uygulaması
İçişleri Bakanlığı'ndan Yeni "112 Web İhbar Sistemi" Uygulaması
Ticaret Bakanlığı'ndan Cep Telefonu ve Taşıt Satışlarına Yeni Taksit Düzenlemesi
Ticaret Bakanlığı'ndan Cep Telefonu ve Taşıt Satışlarına Yeni Taksit Düzenlemesi
2025 Yılı Bütçesi TBMM'de Kabul Edildi
2025 Yılı Bütçesi TBMM'de Kabul Edildi
Aday Öğretmenlik ve Kariyer Basamakları İçin Yeni Düzenleme Yayımlandı
Aday Öğretmenlik ve Kariyer Basamakları İçin Yeni Düzenleme Yayımlandı
19 İlde Gürz-30 Operasyonu: 40 Gözaltı
19 İlde Gürz-30 Operasyonu: 40 Gözaltı
HABERLER>ARAŞTIRMA-İNCELEME
7 Mayıs 2010 Cuma - 00:25

Ermeni sorunu ve Türkler -I-

Değişik ülkelerin Meclislerinde, Türklerin Ermenilere karşı soykırım suçunu işledikleri yolunda görüşmeler yapılmakta ve bazılarında böyle bir soykırım yapıldığı yolunda kararlar alınmaktadır. Aslında bu kararlar öncesinde ve sonrasında, soykırım suçlaması, Türkiye’den siyasi veya ekonomik bazı tavizler alınması için bir pazarlık ve baskı aracı olarak da kullanılmaktadır.

Ermeni sorunu ve Türkler -I-

ARMENIAN QUESTION AND TURKS (1)


Türkçe Metin alt kısımda...


             There have been discussions on recognition of Armenian Genocide committed by the Ottoman Empire carried out at the sessions of the Parliaments in various countries, and some resolutions for official recognition of Armenian Genocide has recently been passed by some of the Parliaments. Actually, accusation of Armenian Genocide has also been used as an instrument of bargaining and compulsion for Turkey to make some political or economical compromises before and after these resolutions.

             Apart from the fact that it is still a question whether the crime was actually committed or who committed the genocide against whom, I would like to quote literally the memories of my father, who actually lived at the place and date regarding genocide accusations, without making any comments, but making a historical record by letting the reader to decide.

            My father’s family is a well-known family residing in Erzurum for many decades. His family used to be called as “Molla Ahmet Oğulları” at the times when titles were used instead of surnames, and the family has a history that goes back to generations. My father, Mahir Akyüz, was born in 1903 in Erzurum. He is one of the first Judges of the Republic of Turkey. His professional life started when he was assigned as an interrogator (“Müstantik”) in 1926; he became an attorney at law admitted to Ankara Bar Association in 1968 and passed away in 1973. His photograph, which was taken in the period of his first assignment as a judge, is highly interesting as it reflects the fashion of that era.



             He was a child at the age of 12-13 when Erzurum was invaded by Russians and Armenians in 1916. When Russians started to retreat as the result of Bolshevik Revolution in 1917, Erzurum was left to Armenians. My father used to narrate, without any hatred or particular malice whatsoever, some events starting from March 12, 1918 until Armenians left the country. I remember the following events narrated by my father at home during long nights as true stories based on his experiences:

  TURKS WERE TAKEN AWAY FROM THEIR HOUSES (1)

             “It was the times of Armenian and Russian invasion took place in Erzurum. It was a cold winter night. Our door was riotously knocked. Several armed Armenian invaders dressed like Comitadji[1] entered into the house. They took my father, Ahmet,and me out of the house by force. They knocked out my mother, Raife, who tried to stop them, with butt-stroke of their rifle. My little sister, Emine, cringed at the corner looking behind us with her scared eyes. Back then, I was a 12-13 years old child. My father was a white-bearded and old-aged person who was over the age of 60. They took us from our homes and put the entire neighborhood in line on the street. After they lined us up, a young Russian soldier approached us a little later. He said: ‘Old man, you are aged; take your kid and go!’ Then, we went back to our home. While we were trying to close the door, the door was wide open again. It was opened by one of the Armenian soldiers who previously came to our home and took us away. He cursed, took away, lined up and butt-stroked us again. While we were walking in line, the same young Russian soldier saw us once again. Then, he took us out of the line and signed us to go with his hand. We rushed to our home. We had a wooden cabinet where we used to put our bed mattresses. My father hid himself in the cabinet; my mother and sister covered him with blankets. My mother put me in tandoor. ‘Tandoor’ is an oven built underground for insulation; a fire is kindled inside, and it is used for baking breads and cooking foods in Erzurum houses. She closed the tandoor. It was not cold yet. My hands and feet hurt, but I could do nothing. After a while, I heard noises. Our house door was completely broken. They were messing up and breaking our goods into pieces. They were searching the house to find us. Then, I heard distant outcries; and they left. It took hours for me to get out of the tandoor; my mother covered my cheeks with a piece of cloth. We could go out at dawn on the next day. By shaking in the cold, we walked along with our neighbors consisting of old men, women and children, who were left behind. The mosque of our neighborhood was half burnt. You could still see the smoke rising up in the air. We found our neighbors who were taken from their houses at night. They couldn’t survive from the fire or the bullets.”

             We used to hear my fathers’ childhood memories with fascination by sitting around the same tandoor in Erzurum, and we used to look at the burn marks on his hands and feet.

             My father used to say that his big brother, Ismail, was a soldier fighting on Tripoli, Balkan and Caucasian fronts at the same time. He was fighting in defense of his country when his father and mother were under invasion. My father used to tell the followings about his brother with a great respect: “My big brother came from the front after the invasion. Fingers of his left hand were crushed. He used to pick up and hold me in his arms. I used to push his crushed fingers to open his hand, but he couldn’t hold his fingers straight and they were curled up just like a spring as soon as I stopped pushing his fingers. He used to tell me that he fell down when he was fighting at Caucasian front, and his fingers were crushed under the feet of one of the horses of chevaliers. Then he was called to front again. He never came back. They said that he became a prisoner of war in Russia.” My father, Mahir Akyüz, who witnessed the days of Armenian and Russian invasion, became one of the first judges of the Republic of Turkey by granting the title of interrogator (“Müstantik”) in 1926. As the result of long and exhausting researches that he carried out, he found the tomb of his big brother, “Ahmet oğlu Ismail” at “Turkish War Cemetery in Vladivostok, where he died as a martyr.

             The photograph of my grandfather white-bearded Ahmet Akyüz, my grandmother Raife Akyüz and my father, Mahir Akyüz, who survived the genocide only by chance, shall be a historical witness with regards to their suffering and pain experienced 100 years ago. If my father couldn’t get out of the line that they were put or if they were caught by Armenian soldiers in my father’s house, none of the members of our family, his five children who became doctors, lawyers and engineers as well as our children, would not be born. In other words, not only his generation survived genocide, but also ours. Consequently, the fate of the neighborhood exposed to fire and bullets in the mosque ended up by suffering and losing their lives.

             This Republic and State had experienced hard days in the last century. Undoubtedly, similar cases and stories could be found in any family witnessing the same period.

 Attorney A. Erdem Akyüz

Member of Ankara Bar Association,

General Director of Society of Law Sovereign

erdemak@gmail.com

  …………………………………………………………………………………………….

   ERMENİ SORUNU VE TÜRKLER

 

            Değişik ülkelerin Meclislerinde, Türklerin Ermenilere karşı soykırım suçunu işledikleri yolunda görüşmeler yapılmakta ve bazılarında böyle bir soykırım yapıldığı yolunda kararlar alınmaktadır. Aslında bu kararlar öncesinde ve sonrasında, soykırım suçlaması, Türkiye’den siyasi veya ekonomik bazı tavizler alınması için bir pazarlık ve baskı aracı olarak da kullanılmaktadır.

             Bu suçun işlenip işlenmediği veya kimin tarafından kime karşı soykırım işlendiği bir yana, soykırım uygulandığı iddia edilen yeri ve yılları kapsayan dönemi bizzat yaşayan bir kişiden, babamdan dinlediğim anıları, hiç bir yorum yapmaksızın aktarmak ve böylece tarihe not düşmek istiyorum. En doğru kararı, okuyucu verecektir.

  Baba tarafından ailem, Erzurum’un çok eski ve köklü bir ailesine dayanmaktadır. Soyadı olmadığı dönemlerde “Molla Ahmet Oğulları” diye adlandırılan ve kuşaklar öncesine giden bir geçmişi vardır. Babam Mahir Akyüz 1903 yılında Erzurum’da dünyaya gelmiştir. Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk Hakimlerinden olup 1926 yılında “Müstantik” yani Sorgu Hakimi ile Savcı arasındaki bir görevi yapan yargıç olarak mesleki yaşamına başlamış, 1968 yılında Ankara Barosu Avukatı olarak hukuk mesleğine devam etmiş, 1973 yılında vefat etmiştir. Hakim olarak ilk göreve başladığı yıllardaki fotoğrafı, dönemin moda anlayışını yansıtması bakımından ilgi çekicidir.

      Erzurum’un 1916’da Ruslar ve Ermeniler tarafından işgal edildiği yıllarda 12-13 yaşlarında bir çocuk olarak işgal günlerini yaşamıştır. Ruslar 1917’de Bolşevik ihtilali ile çekilmeye başlayınca, meydan ermenilere kalmış ve ermenilerin 12 Mart 1918’de kaçtıkları güne kadar yaşadığı bazı olayları bizlere, hiç bir kin ve intikam duygusu içermeden anlatmıştır. Uzun kış gecelerinde evimizde, zaman zaman anlattığı ve doğrudan yaşadığı olaylara dayanan anlatımlarından aklımda kalanlar şunlardır :

             EVLERİNDEN TOPLANAN TÜRKLER (1) 

         “Erzurum’da ermeni ve rus işgalini yaşıyorduk. Soğuk bir kış gecesi idi. Kapımız gürültü bir şekilde çalındı. İçeriye elleri silahlı, komitacı giysili birkaç ermeni girdi. Babam Ahmet’i ve beni yaka paça dışarı çıkardılar. Engel olmak isteyen annem Raife’yi dipçikle yere yıktılar. Küçük kız kardeşim Emine, bir köşede korkudan büyümüş gözleri ile bize bakıyordu. Ben 12-13 yaşlarında bir çocuktum. Babam 60 yaşını çoktan aşmış, ak sakallı bir ihtiyardı. Diğer evlerden topladıkları mahalleliyi sıraya sokmuş götürüyorlardı. Bizi de sıraya soktular. Biraz sonra genç bir rus askeri yanımıza sokuldu. ‘Baba sen yaşlısın, çocuğunu al git’ dedi. Eve geldik, kapıyı kapatmaya çalışıyorduk ki, kapı ardına kadar yeniden itilerek açıldı. Önceki ermeni askerlerinden biri gelmişti. Dipçikleyip küfür ederek bizi tekrar alıp götürdü, sıraya koydu. Biraz yürümüştük ki, aynı genç rus askeri bizi gördü. Bizi tekrar sıradan çıkardı, eliyle gitmemizi işaret etti. Koşarak eve geldik. Duvarda, yataklarımızı koyduğumuz tahta bir dolap vardı. Babam tahta dolabın içine girdi, üzerine yorganları örttüler. Annem, beni ‘tandır’ ın içine soktu. ‘Tandır’; Erzurum evlerinde bulunan, yere gömülü vaziyette duran, içinde ateş yakılan ve ekmek pişirilen, fırın benzeri bir yerdir. Tandırın üzerini örttü. Tandır henüz tam olarak soğumamıştı, ellerim ayaklarım yandı ama hiç ses çıkarmadım. Biraz sonra şiddetli gürültüler duydum. Evin kapısı tamamen kırılmıştı. Etrafı dağıtıp kırıyorlardı. Bizi arıyorlardı. O sırada dışarıdan bağırtılar geldi, çıkıp gittiler. Saatler sonra tandırdan çıktım, anam yanıklarımı sardı. Ertesi sabah, gün ağarırken dışarı çıktık. Her evden arta kalan yaşlı kadın, erkek, çocuk, soğuktan titreyerek ve birbirimize sığınarak yürüdük. İlerideki mahalle camisi yarı yanmış vaziyette idi, bir kaç yerinden hala dumanlar çıkmakta idi. Gece götürülen komşularımızı içeride yanmış ve kurşunlanmış olarak bulduk.”

    Erzurum’da, aynı tandırın başında bunları büyülenmiş gibi dinler ve yanıkları halen görünen, babamın el ve ayaklarına bakardık.

     Babam, kendi büyük kardeşinin yani ağabeyi İsmail’in, aynı tarihlerde Trablusgarp, Balkan ve Kafkas cephesinde savaştığını söylerdi. Yani anne ve babası işgal altında iken, O başka bir cephede savaşmaktaymış : “İşgal sonrası cepheden, ağabeyim geldi. Sol elinin parmakları ezilmişti. Beni kucağına alırdı. Ezilen ve avucuna yapışan parmaklarını düzeltirdim, bırakır bırakmaz parmakları birer yay gibi tekrar kıvrılırdı. Kafkas cephesinde bir savaşta iken yere düştüğünü, üzerinden geçen düşman süvarilerinden birinin atının ayakları altında ezilen parmaklarının bu şekli aldığını anlattı. Sonra tekrar cepheye gitti. Rusya’da esir düştüğünü söylediler. Geri gelmedi.” Bütün bu günleri yaşayan babam Mahir Akyüz, 1926 yılında “Müstantik” sıfatı ile Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk hakimlerinden biri oldu. Yaptığı uzun ve yorucu araştırmalar sonucu “Vladivostok’taki Türk Şehitliğinde” kardeşinin mezarını buldu : “Ahmet oğlu İsmail” orada yatmakta idi.

    Bundan yaklaşık olarak 100 sene öncesine dayanan, ak sakallı Ahmet Akyüz ile eşi Raife Akyüz’ün ve soykırımdan tesadüfen kurtulan çocukları - babam Mahir Akyüz’ün, o tarihdeki resimleri, çektikleri ızdırap ve ezilmişliği yansıtması bakımından “tarihe tanıklık” edecektir. Bu olayı yaşayan ve tanığı olan babam, eğer küçük bir çocukken götürülmek üzere sokulduğu sıradan çıkamasa idi, bu gün; Avukat, Doktor ve Mühendis olan beş çocuğundan yani bizlerden ve bizim çocuklarımızdan hiç biri dünyada olmayacaktı. Yani yalnızca onun nesli değil, bizim neslimizde kurutulmuş ve soykırıma uğramış olacaktık. Camide yakılan ve kurşunlanan mahalle halkının kaderi bundan farklı olmamıştı.

    Bu Cumhuriyet ve bu Devlet o günleri yaşayarak, bu günlere geldi. Hangi birimizin ailesini araştırsak bu anlattıklarımdan farklı olmayacaktır.

 Av.A.Erdem Akyüz

Ankara Barosu Avukatı,

Hukukun Egemenliği Derneği

Genel Başkanı

erdemak@gmail.com


 



[1] The term Komitadji (also known as Comitadji or Komitaji) (Bulgarian Комити; Romanian: Comitagiu; from Turkish: Komitacı, "a rebel, member of a secret revolutionary society") refers to members of Bulgarian rebel bands operating in the Balkans during the final period of the Ottoman Empire, fighting against Turkish authorities and rival Greek and Serbian groups. Reference: http://en.wikipedia.org/wiki/Komitadji

 

Ermeni sorunu ve Türkler -2- Bölümü okumak için tıklayın

 
Sinan Aygün'e baskın
 
Ankara'da meşaleli yürüyüş
YORUMLAR
Toplam 4 yorum var, 4 adet görüntüleniyor. Onay bekleyen yorum yok.

Küfür, hakaret içeren; dil, din, ırk ayrımı yapan; yasalara aykırı ifade ve beyanda bulunan ve tamamı büyük harflerle yazılan yorumlar yayınlanmayacaktır.
Neleri kabul ediyorum: IP adresimin kaydedileceğini, adli makamlarca istenmesi durumunda ip adresimin yetkililerle paylaşılacağını, yazılan yorumların sorumluluğunun tarafıma ait olduğunu, yazımın, yetkililerce, fikrim sorulmaksızın yayından kaldırılabileceğini bu siteye girdiğim andan itibaren kabul etmiş sayılırım.
 
Ankaralı Seymen İbo 12 Haziran 2010 Cumartesi 14:16

Hocam verdiğiniz bilgiler için bir Türk olarak çok teşekkür ederim. Bence ermeniyle mücadele böyle olmalı. Gerçekleri dünyaya anlatmalı.

Yorumu oyla      0      0  
vedat 8 Mayıs 2010 Cumartesi 13:28

İngilizce, fransızca, almanca her dilde bu ermeni mezalimi anlatılmalı. yoksa Türkün Türk'e propogandası işe yaramıyor.

Yorumu oyla      0      0  
CEMO 8 Mayıs 2010 Cumartesi 13:28

Hocam elinize sağlık güzel bir anlatım. İngilizce olması da ayrı bir güzel taraf. Hiç değilse yabancılar da okuyabilirler.

Yorumu oyla      0      0  
Atılımlı gökhan 7 Mayıs 2010 Cuma 00:47

Efendim bu yazı çok önemli özellikle ingilzce metin çok çok önemli. çünkü biz bu meseleyi kendimize değil yabancılara anlatmalıyız. Hocam çok sağolun.

Yorumu oyla      0      0  
FACEBOOK YORUM
Yorumlarınızı Facebook hesabınız üzerinden yapın hemen onaylansın...
KATEGORİDEKİ DİĞER HABERLER
Ankaralı ailenin büyük başarısı
Cengizhan Dönmez down sendromlu doğuyor. Bizimki gibi, özürlü çocukları ...
İslamın Yoldaşları Karmatiler
Adam peygamberin kürsüsünden konuşuyor ve konuştuğu, yazdığı üzerinden ...
Açıklanamayan Doğa Olayları
Yeni bir olay değil, sadece herkes tarafından bilinmiyordu ve yıllardır ...
 
Cildimizde Yaşlanmanın 11 Temel Nedeni
Yaşlarımız ilerlerken biz ve cildimiz aynı durumda kalmayız. Zamanın etkileri, ...
Semâzen ve Gezegen
Medeniyetlerin ve yaşamın en eski tanığı Anadolu’da da yedi yüzyıldır ...
Haluk Berkmen ile Kuantum Fiziği
"Kuantum görüşü sadece mikro âleme değil makro âleme de uygundur. Bu paradigmaya ...
 
ÇOK OKUNANLAR
ÇOK YORUMLANANLAR
ANKET
Türkiye'nin aktif dış politikasını nasıl buluyorsunuz?

Doğru Buluyorum
Yanlış Buluyorum
Fikrim Yok

Sonuçları göster Anket arşivi
ARŞİV
Ana Sayfa Gündem Siyaset Ekonomi Asayiş Eğitim-Bilim Kültür-Sanat Sağlık-Yaşam Dünya Haber Yorum Spor
KünyeKünye FacebookFacebook TwitterTwitter Günün HaberleriGünün Haberleri